Zygmunt Anczok

---

Kariera

Zygmunt Anczok rozpoczął swoją przygodę z piłką nożną w 1959 roku, a pierwszym klubem, w którym grał, była Sparcie Lubliniec. Jego pobyt w tym zespole trwał do 1963 roku. W kolejnych latach przeniósł się do Polonii Bytom, gdzie odnosił liczne sukcesy zarówno w kraju, jak i na arenie międzynarodowej. W sezonie 1964/1965 zdobył Puchar Karla Rappana oraz Puchar Ameryki, a także zdobył 3. miejsce w ekstraklasie dwukrotnie: w 1966 i 1969 roku. Dodatkowo, w 1966 roku Anczok został uhonorowany tytułem Piłkarza Roku w plebiscycie katowickiego „Sportu”. Jego przygoda z Polonią Bytom trwała do 1971 roku, a w tym czasie rozegrał 194 mecze ligowe.

Następnie Zygmunt Anczok trafił do Górnika Zabrze, gdzie kontynuował swoją karierę. Z klubem tym zdobył mistrzostwo Polski oraz Puchar Polski, a także obronił krajowy dublet w sezonie 1971/1972. W sezonie 1973/1974 zdobył z drużyną wicemistrzostwo Polski. Łącznie do 1974 roku, grając w Górniku Zabrze, Anczok rozegrał 38 meczów w ekstraklasie, co w sumie dało mu 232 wystąpienia w najwyższej klasie rozgrywkowej.

W 1975 roku zdecydował się na wyjazd do Chicago, gdzie miał okazję grać w polonijnych drużynach, takich jak Wisła Chicago (1975) oraz Chicago Katz (1975–1976). Po kilku latach, w 1977 roku, powrócił do Europy, gdzie związał się z norweskim klubem Skeid Fotball, grającym w lidze Tippeligaen. Jako pionier polskiego futbolu w Norwegii, Anczok zakończył swoją profesjonalną karierę w 1979 roku, mając 33 lata.

Kariera reprezentacyjna

Zygmunt Anczok miał zaszczyt reprezentować Polskę w latach 1965–1973, występując w 48 meczach narodowej drużyny. Jego debiut odbył się 13 października 1965 roku na Hampden Park w Glasgow, gdzie w eliminacyjnym spotkaniu do mistrzostw świata 1966 zmierzył się z reprezentacją Szkocji. Mecz zakończył się zwycięstwem Biało-czerwonych 1:2.

Atutami Anczoka były nie tylko niespotykana wytrzymałość, ale także szybkość. Często angażował się w akcje ofensywne, nie ograniczając się jedynie do zadań obronnych. Jego wartość dla drużyny narodowej potwierdzają występy podczas tournée po Ameryce Południowej w maju 1966. Tam miał okazję zmierzyć się ze słynnymi brazylijskimi napastnikami, takimi jak Pelé i Garrincha, podczas dwóch meczów z ekipą Brazylii, które jednak zakończyły się porażkami (1:4 oraz 1:2). Szczególnie pamiętny pozostaje również zremisowany mecz z reprezentacją Argentyny w Buenos Aires, gdzie rezultat wyniósł 1:1.

27 maja 1971 roku w Moskwie Anczok brał udział w meczu pożegnalnym dla legendarnego radzieckiego bramkarza – Lwa Jaszyna, występując w drużynie Gwiazd FIFA obok Włodzimierza Lubańskiego.

Podczas olimpiady w Monachium Anczok był kluczowym zawodnikiem drużyny prowadzonej przez Kazimierza Górskiego, grając w każdym z siedmiu meczów. W szczególności, w finale, który odbył się 10 września 1972 na Stadionie Olimpijskim w Monachium, reprezentacja Polski pokonała obrońców tytułu – ekipę Węgier wynikiem 2:1, zdobywając tytuł mistrza olimpijskiego po raz pierwszy w historii.

Niestety, kariera Anczoka została przerwana przez liczne kontuzje, w tym złamanie kości śródstopia, co uniemożliwiło mu występ na mistrzostwach świata w 1974 roku w RFN. Jego ostatni mecz dla reprezentacji Polski miał miejsce 28 marca 1973 roku w Ninian Park w Cardiff, gdzie biało-czerwoni zmierzyli się z Walią, ulegając rezultatem 0:2.

Po zakończeniu kariery

Zygmunt Anczok po zakończeniu kariery piłkarskiej podjął pracę jako trener w Sparcie Lubliniec. Jednak niestety, z powodu licznych problemów zdrowotnych, musiał zmienić swoją profesję. Przez pewien czas pracował jako taksówkarz, co było dla niego nowym doświadczeniem. W latach 2006–2010 pełnił również funkcję radnego w mieście Lubliniec, angażując się w sprawy lokalnej społeczności.

Od 2014 roku Zygmunt Anczok jest aktywnym członkiem Klubu Wybitnego Reprezentanta, gdzie jego doświadczenie i osiągnięcia są doceniane przez innych sportowców oraz miłośników piłki nożnej.

Statystyki

Reprezentacyjne

W poniższej tabeli przedstawione są szczegółowe dane dotyczące występów Zygmunta Anczoka w reprezentacji narodowej. Statystyki zawierają roczny podział występów oraz zdobytych goli.

Reprezentacja narodowa	Rok	Występy	Gole
Polska
	1965	3	0
	1966	9	0
	1967	5	0
	1968	1	0
	1969	8	0
	1970	7	0
	1971	5	0
	1972	8	0
	1973	2	0
Suma		48	0

Sukcesy

Polonia Bytom

Zygmunt Anczok odniósł znakomite osiągnięcia podczas gry w Polonii Bytom, zdobywając wiele wyróżnień, które podkreślają jego talent i zaangażowanie. W trakcie swojej kariery, zespół zajął 3. miejsce w ekstraklasie zarówno w 1966, jak i 1969 roku, co jest świadectwem jego wpływu na drużynę.

Ponadto, zdobył Puchar Karla Rappana w 1965 roku oraz Puchar Ameryki w tym samym roku, co znacząco wzbogaciło jego osiągnięcia.

Górnik Zabrze

Po transferze do Górnika Zabrze, Anczok kontynuował swoją imponującą karierę. W 1972 roku zespół zdobył Mistrzostwo Polski, a w 1974 roku przyznano mu Wicemistrzostwo Polski, co tylko potwierdza jego znaczenie w drużynie. Również w 1972 roku, Górnik Zabrze sięgnął po Puchar Polski, dodając kolejne trofeum do swojego dorobku.

Reprezentacyjne

Anczok zapisał się w historii polskiego futbolu także jako reprezentant narodowy. W 1972 roku zdobył Mistrzostwo olimpijskie, co było ogromnym sukcesem dla zawodnika i całego kraju.

Indywidualne

Jako uznany gracz, w 1966 roku Zygmunt Anczok został wyróżniony tytułem Piłkarza Roku w plebiscycie „Sport”, co jeszcze bardziej podkreśla jego talent oraz poświęcenie dla futbolu.

---

Oceń: Zygmunt Anczok

---